:: ::

                            Θα οδηγήσω τους υιούς Σου στην μάχη

Ο Ωρίων με καθοδηγούσε όταν έχανα το δρόμο μου. Αλλά τώρα περιμένω τους αδελφούς μου να επιστρέψουν από την πλάνη του Κτήνους. Περιμένω ακίνητος όταν όλοι παραδίνονται στον εχθρό. Ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός μας δίνει ελπίδα, αλλά οι ολιγόπιστοι απελπίζονται. Η φιλόσοφος Υπατία μας διδάσκει περί Φύσεως αλλά οι ανόητοι αρνούνται την θεϊκή Σοφία. Ο Ιεροφάντης Νεστόριος μας αποκαλύπτει τα Μυστήρια αλλά οι άπιστοι αρνούνται τους Θεούς.

-Οδήγησε τους υιούς Μου στην μάχη. Πολέμα για να μείνουν ζωντανοί!

-Ζεύ Πάτερ! Τί να κάνω; Πώς να οδηγήσω τα τέκνα Σου; Τα λόγια Σου είναι σοφά αλλά το χώμα δέχτηκε την δροσιά από το σώμα του Ιουλιανού. Η Γη ήπιε σαν δροσοσταλίδα τις σταγόνες από το αίμα της Υπατίας. Οι σάρκες του Ιεροφάντου Νεστορίου αναζωπύρωσαν την φωτιά του Κτήνους. Το δηλητήριο του Νίκωνος μόλυνε τα κορμιά των Λακεδαιμονίων. Η Κρήτη πνίγηκε στο αίμα από τον Φωκά.

-Άνθρωπε! σκότωσε την δειλία σου καθώς πλησιάζει να σε αρπάξει. Συνεχώς κλαις, μέχρι που το κλάμα σε κοίταξε με αηδία. Άνθρωπε! σκότωσε την ταπεινοφροσύνη. Συνεχώς ταπεινώνεσαι, μέχρι που η ταπεινοφροσύνη ζήτησε βοήθεια εναντίον σου. Συνεχώς υπομένεις, μέχρι που η υπομονή βαρέθηκε να την λατρεύεις.

Φιλάς τα υποδήματα των τυράννων μέχρι που τα υποδήματά τους σού εκραύγασαν: Σταμάτα, μας έλιωσες!

Ο Άνθρωπος κοιτάζει τον άπιστο κατάματα. Και φιλά τον Θάνατο με χαμόγελο.

Άνθρωπε όταν σκύβεις το κεφάλι στους τυράννους γεμίζεις τους Ουρανούς με την Οργή Μου. Βρωμίζεις τον αέρα. Όταν ο Άρης καλεί, τα ανθρώπινα λόγια σωπαίνουν. Τα κεφάλια των απίστων καβαλούν τα δόρατά σου. Τα πτώματα των απίστων σκεπάζουν τα χωράφια σου. Η θυσία σου είναι μεγάλη. Φόρεσε τα άρματα και άσε την εκδίκηση να σε γλυκάνει. 

 -Μα βλέπω τα πτώματα παντού. Ο Θεοδόσιος έκανε τους Έλληνες κομμάτια. Οι Ναοί σωριάστηκαν. Οι γυναίκες βιάστηκαν. Οι Βωμοί βεβηλώθηκαν. Οι κάμποι είναι σπαρμένοι με κεφάλια Ελλήνων. Οι θάλασσες ξεβράζουν τα ελπίδες μας. Η απογοήτευση με κυριεύει...

-Ο πατέρας σου ήταν λύκος. Ορκίστηκες να φέρεις τιμωρία και πόνο στα πρόβατα. Ο πέλεκυς της οργής είναι η Πίστη σου. Αν χάσεις την Πίστη σου θα χάσεις την βοήθεια των Θεών.

Ζήτα από τους ανέμους να στείλουν ψηλά την φωτιά που θα ανάψεις στις καρδιές των βεβήλων. Κοίτα τώρα πώς τρέχουν να κρυφτούν αυτοί που βεβήλωσαν τους Ναούς μου.

-Τρέχουν. Ναι, τρέχουν τρομαγμένοι Ουράνιε Πατέρα. Αλλά τα πτώματα είναι των ανθρώπων, όχι των απίστων. Οι γυναίκες ακόμα κρατούν τα σκοτωμένα παιδιά τους μέσα στην αγκαλιά τους.

-Η Δόξα καλεί το όνομά σου. Γιατί φοβάσαι; Γνωρίζεις από που έρχεσαι και πού πηγαίνεις; Από το σκότος έρχεσαι και στο Φως πηγαίνεις. Από τις σκιές εμφανίζεσαι με ένα μήνυμα για αυτούς που μπορούν να ακούσουν. Για τους αδύνατους στην καρδιά θα είσαι δυνατός. Για τους υπερασπιστές της Πίστεως θα θυσιάσεις την ζωή σου. Πάνε οι ημέρες που έλαμπε συνεχώς η Ελευθερία. Τώρα η Ελευθερία λάμπει μόνον όταν η Φωτιά και το Ατσάλι συναντούν την σκλαβιά και της πίνουν το αίμα.

Φώναξε δυνατά: Γειά σου Θάνατε! Άνοιξε τις πόρτες του Αρχοντικού σου. Άσε τους απίστους να εισέλθουν μέσα.

-Ουράνιε Πατέρα χαράσσω τα λόγια Σου στην καρδιά μου και χαιρετώ το ιππικό μας που είναι γενναίο ακόμα και πέρα από τον θάνατο.

Ακούστε άπιστοι το ξίφος μου να τραγουδά καθώς ιππεύω το άρμα της Εκδικήσεως φορτωμένο με το Ιερό αίμα των Μαρτύρων.

Κτυπώ με μίσος το Κτήνος. Άφησε Θάνατε το Κτήνος να γνωρίσει το όνομά μου. Αρπάζω το ξίφος της Πίστεως και κόβω τα κεφάλια εχθρών. Έλα μισάνθρωπε, έλα να γνωρίσεις τον πόνο του Θανάτου. Εγώ είμαι ο οιωνός. Είμαι η φλόγα που καίει το Μίσος για θυμίαμα στον Βωμό των Θεών. Οι άπιστοι συνάντησαν το Μίσος μας και είδαν το αίμα τους να βάφει τους τοίχους των Ναών μας.

Όπως χιλιάδες νύκτες πριν, ανεβαίνω πάλι απόψε τα σκαλοπάτια του Ναού Σου Ουράνιε Πατέρα. Η φλόγα είναι ακόμα ζωντανή. Η στάχτη από τα κορμιά των απίστων καπνίζει ακόμα και ο καπνός ανεβαίνει στον Ουρανό για να σε ευχαριστήσει του Κόσμου Παντοκράτορα.

Εδώ είναι το μέρος που ανήκω. Εδώ είναι το μέρος που θα πολεμήσω. Εδώ είναι το μέρος που θα πεθάνω...

Τόσα πολλά πτώματα δεν έχω ξαναδεί. Μέσα στο αίμα των πιστών κολυμπούν οι άπιστοι. Στην Κρήτη ήπιαν αίμα, στην Λάρισα έφαγαν σάρκες. Στάθηκα να ξεκουραστώ αλλά το αίμα παντού βράζει. Δεν αντέχω άλλο την σκλαβιά. Πηγαίνω να δω το πεδίο της μάχης ακόμα μία φορά, όπως χιλιάδες νύκτες πριν.

Σκαρφαλώνω στην κορυφή του Ιερού Λόφου πάλι αυτήν την νύκτα. Το μέρος δείχνει ακόμα ζωντανό όταν ο καπνός από τις θυσίες ανεβαίνει στον Ουρανό. Σε αυτό το μέρος έπεσαν οι Ιεροί Πολεμιστές. Ακούω τις κλαγγές των όπλων και τα ουρλιαχτά των απίστων...

-Πιές το κρασί της οργής σου. Σκότωσε το Κτήνος. Εκδίκηση! έρχεται ιππεύοντας τις αστραπές. Κοίτα τους Δαίμονες. Άκου τις σάλπιγγες της Νίκης. Σήκω πάνω από τα πτώματα για να συναντήσεις τους Θεούς.

- Είμαι κοντά στον άπιστο Ζεύ Πάτερ, όπως σου είχα υποσχεθεί. Θα του εξαγνίσω την καρδιά. Όλα αυτά τα χρόνια περιμένω να έρθει κοντά στους Θεούς. Οι άπιστοι θα τραγουδήσουν ύμνους στους Θεούς. Οι άπιστοι θα δώσουν τις περιουσίες των για να κτίσουν τους Ναούς Σου. Οι άπιστοι θα προσκυνήσουν τον Λόγο Σου για να λάβουν τα Δώρα των Θεών. Θα τραγουδήσουν το όνομά Σου για να τους στείλεις την Πυρά που θα τους εξαγνίσει. Θα σε παρακαλέσουν να τους στείλεις την Οργή Σου για να τους φέρει πίσω στον δρόμο της Αρετής.

-Άνθρωπε! σεισμούς και ένα λουτρό φωτιάς στέλνω στον Κόσμο ως δώρα. Άνθρωπε! σκαρφάλωσε ξανά στον Ναό Μου αυτήν την νύκτα και ανάπνευσε τον καπνό από τις θυσίες που ανεβαίνει στους Ουρανούς.

Ανάβω την φωτιά της Πίστεως στις καρδιές των ανθρώπων. Οι πιστοί με ακολουθούν στην Αιωνία Δόξα. Άνθρωπε! ακολούθησέ με.

-Ζεύ Πάτερ! Βλέπω τον καπνό από τα σώματα των απίστων και τα δάκτυλα των ποδιών σου πάνω στο αίμα τους καθώς τα ίχνη σου εξαφανίζονται. Βλέπω τους απίστους να έρχωνται με σεβασμό για να σκουπίσουν με την γλώσσα τους την σκόνη πάνω στα αγάλματα των Θεών.

Ω Ζεύ Παντοκράτορα! βάλε φωτιά στην νύκτα μου για να βλέπουν οι άπιστοι τον δρόμο της Αρετής.

Τώρα αισθάνομαι δυνατός. Θα οδηγήσω τους υιούς Σου στην μάχη...